Tekstvak: 100 km. matig geheuveld parcours 3 bevoorradingen Deelnemers : Stephan - Ivan - Jean-Pierre - Kurt - Gunther - Jerry - Patrick VR. (7) Om 7u15 stonden alle Toogtrappers op de carpoolparking . Patrrick VR. plaatste onze fietskes keurig in de aanhangwagen en zo konden we op tijd vertrekken. Na een half uur rijden met de wagen kregen we de beste plaatsjes aangewezen op de parking. Er was weinig volk dus de inschrijvingen gingen vlot en we konden nog voor half 9 onze tocht starten. Na 10 km was er al een eerste pech. Stefke zijn spaak brak af en zijn wiel een beetje paraplu. Dit konden we nog verhelpen met de rem open te zetten op de eerste bevoorrading en we konden dan onze tocht verder vervolgen. Het was berg op en berg af, geen meter vlakke weg te bespeuren in deze buurt. We zijn toen aangepikt bij een grote groep die min of meer ons tempo fietsten. Maar de rit werd als maar zwaarder en we moesten dan toch de rol lossen . Stefke kende nog maar is een iets mindere dag, dan nog met zijn miserie er bovenop, was dit niet makkelijk. We kwamen in de geburen van het hellend vlak van Ronquere. Indrukwekkend hoe ze daar de boten omhoog hijsen. Na de 2de bevoorrading moesten we een rondje maken van een 25 km. Steeds op en af, elke kilometer werd zwaarder. De 3de bevoorrading was dezelfde als de 2de. Nog even bijtanken want het zwaarste van de rit moest nog komen. De Rue de Rabots lag net na de bevoorrading. 1 km lang en 6.6% gemiddeld. Eens daar boven gekomen werd Stefke zijn miserie nog groter. Nog een krak in het achterwiel, maar toen was het wiel om zeep. Dan maar de hulpdienst gebeld maar dit nummer bestond niet eens. Daarom stond een moedige fietser op (Jerry) om de vorige 4 km terug te fietsen om daar de hulpdiensten te verwittigen. Ik wil Jerry hiervoor persoonlijk bedanken omdat hij deze zware kilometers terug fietste. We hebben dan een uur gewacht op de bezemwagen. Stefke mocht in een cabrio instappen en de fiets op de achterbank. Geluk met een ongeluk want wat de andere toen nog voor de wielen geschoven kregen was gene kattepis. De Rue de Masy was vooral int begin zo’n 15% omhoog en dan nog eens meer dan anderhalve kilometer 5% bergop. Na 90km deed bij iedereen hun benen zowat pijn. En toen was er nog een afsluiter in de naam van trompstraat. Nog eens 1.5 km omhoog tegen 5.6%. Stefke was toen al terplaatse en wachte zijn collega’s op. We moeten het zeggen het was een heel mooi parcours en de bepijling was perfect. Misschien hier en daar slechte wegen maar dit kon onze pret niet bederven. We hebben toen nog een heel heet douchke gepakt, wat drank binnen gespeeld en dan richting thuishaven gereden. We kunnen niet veel zonder brokken gaan fietsen en dus was het ook weer vandaag van dattem. Volgend jaar mag deze rit weer op de kalender. Hopelijk is zonder miserie. Stefke Bert Roessems Classic