|
Vrijdag 09 September 2016
|
|
9 september 2016
Vrijdag de laatste fietsdag in de Italiaanse Alpen. Door de verscheidenheid van vorm zijn we vandaag in 3 groepen opgesplitst. Dirk Steenmans, dirk Deman, Roland, Ludo, Bart en onze berggebied Jan Mo hebben zich ingeschreven voor de begeleidende trip van 130 km. Alle anderen behalve Ivan en Jan He zijn richting de Mortirolo gereden. Ivan is wel mee samen met Jan Me als begeleider. Jan He verkoos de Bormio 2000 boven dat beest van de Italiaanse Alpen.
Bormio 2000
Na een weeral onrustige nacht van mezelf en mijn buurman Dirk Steenmans heeft die blijkbaar in zIjn slaap buitenaardse wezens aangeroepen om in slaap te kunnen vallen. Na de korte nacht ging de wekker af en kwamen Ludo en Dirk S in actie om hun lange trip voor te bereiden. Ikzelf ben wat dieper onder mijn laken gekropen. Toen mijn kamergenoten de deur uit waren was het stillekesaan tijd om zelf in beweging te komen. Na het ontbijt ben ik tussen half tien en tien uur vertrokken voor mijn laatste klim alhier. Die ligt hier vlak achter de hoek en zat ik al snel met het deuntje van de eenzame fietser die zijn weg baant in mijn hoofd. Nog nooit was het zo rustig op een col. Ik heb echt kunnen genieten van de stilte op flank van deze col buiten mijn zadel dan. Weinig auto’s en slechts 3 motoren. Een verademing. Na 9 kilometer ben ik dan aangekomen. Wat me opviel was dat er nog geen enkele fietser bovenstond en de mensen daar hun terras aan het opstellen waren. Het ging toch niet waar zijn hé. Eerst boven op een col? Niemand heeft me ingehaald en ik was ook geen daler tegengekomen. Yep. Snel de verplichte selfie genomen, regenjasje aangedaan en naar beneden. Op de parking kwam daar dan net de volgende fietser omgedraaid. Ik triomfantelijk 1 vingertje opgestoken en die kon dat precies niet pruimen en dan met een zalig gevoel afgedaald. Voor mij persoonlijk was het meer dan een geslaagde week, zowel sportief als de momenten met de maten !!!
Mortirolo
6 moedige Toogtrappers gingen vandaag de uitdaging aan om de Mortirolo te bedwingen. Na een klein beetje zoekwerk en de hulp van een lokale schone reden we via de Morignone door een tunnel maar helaas eindigde deze in een abrupt einde. Daar hebben we de autoroute SP27 genomen en reden we richting Sondalo, Tiolo en net voor Grosio zijn we richting de Passo Mortirolo gereden. Beneden aan de voet hebben we iets gegeten en gedronken en onze windstopper uitgedaan. Daarna vertrokken we voor een beklimming van 14,8 km. Boven op de top vonden we onze Nederlandse vrienden van Energy4All terug die ons wederom met veel enthousiasme binnenloodsten. Gewacht tot de laatst Toogtrapper over de meet werd geschreeuwd om daarna gezamelijk de weg naar beneden aan te vatten. Even rond voor het Pantani-monument en dan door naar beneden langs de steile kant! Beneden was het moeilijk aanknopen met “the boys in the van’’. Zij gingen in de voorhoede op zoek naar een restaurantje voor de lunch. In Sondalo, de albergho dello post, alwaar ze de lokale specialiteit voorschotelden: pizzoccheri, met twee cola’s. Na de mens versterkt te hebben met deze copieuze lunch reden we met 4 verder, langs het riviertje richting Bormio. De geambieerde 1900 hoogtemeters werden zonder moeite overschreden. Alweer een plezante rit waarmee de beoogde doelen – voor iedereen anders – behaald werden.
Rit 130 km – Bernardina pas
Hoge bergen – lange afdalingen en een lange apres-fiets bij Bompa Loempe
|